Ben kimim başlıklı yazımda sizlere kendimden bahsettim. Şimdi de bu yazıda uyku danışmanı olmaya karar vermeme kadar olan süreçlerden ve neden uyku danışmanı olduğumdan bahsedeceğim.
Üniversitede okurken matematik ve fizik derslerinde özel ders verdim. Önce ufak bir dersanede çalışarak başladım. Ardından da özel dersle devam ettim. Öğrencilerle olmak benim için gerçekten çok keyifliydi. Öğretmenlik tatmini çok yüksek bir meslek. Bir insanı yetiştirmek, onun hayatında fark yarattığınızı görmek çok kıymetli. Genelde öğrencilerime öğretmenden ziyade bir abla oldum. Sanırım yaşımın küçük olması bunda ciddi etkendi. Fakat çalışma saatleri maalesef kötüydü. Evlendikten sonra bütün gün evde olup tam Gökhan işten gelmeden önce evden çıkmak zorunda kalıyordum. Hafta sonları da tabi bütün gün çalışmam gerekiyordu. Çocuk olmadığı için bu çok büyük problem değildi bizim için.
Hollanda’ya gidene kadar bu şekilde devam ettik. İlk gittiğimiz aylarda ben formasyon alıyordum bu yüzden sık sık git gel yapıyordum. O sırada da öğrencilerime destek olmaya devam ettim. Ardından tüm öğrencilerimle vedalaşma vaktim geldi ve temelli olarak Hollanda’ya gittim.
İstanbul’da olduğum bir dönemde hamile olduğumu öğrendim ve tam Hollanda’ya dönme hazırlığı yaparken bebeğim aslında bebeklerim olduğunu gerçeğiyle karşılaştım. Doktorum seyahatin riskli olabileceğini belirttiği içinde hamileliğimi İstanbul’da geçirmeye karar. 36+5 haftada bebeklerimi kucağıma aldım ve buradan sonra başladı asıl zorlu mücadelemiz.
Muhtemelen küçük doğmalarının da etkisiyle birlikte çok gazlı bebeklerdi. Biri uyusa diğeri mutlaka uyanık oluyordu. Uykunun ne demek olduğunu ailece unutmuş durumdaydık. Uyuduğumuz 20 dk bile bizim için çok kıymetliydi. Evde kesin kurallarım vardı. Kızları sallayarak uyutmak kesinlikle yasaktı. Eninde sonunda bu yasakların işime yarayacağını biliyordum. İlk 3 aylık dönemin sonunda uykuları oldukça rahatlamış durumdaydı. Özellikle yüz üstü yatırdığımızda çok rahat uyuyorlardı. Ama tabi bu tehlikeli bir pozisyon olduğu için sabaha kadar başlarında nöbet tutuyorduk Gökhan’la sırayla. 4.ay itibariyle tamamen rahata kavuşmuştuk. Yataklarına koyunca hızlıca uykuya dalıyorlar ve genelde sabaha kadar uyanmıyorlardı. Gece bir kere beslemek için kaldırıyordum onu da uyku arasında içip sonra uyumaya devam ediyorlardı.
Bir süre sonra uykuya daldıktan kısa zaman sonra ağlayarak uyanmaları başladı. Özelliklede Ada çığlık çığlığa uyanıyor, geri uykuya dalmakta çok güçlük çekiyordu. Uyku düzeni olan, desteksiz olarak uykuya dalan bir bebeğin bu şekilde uyanmaları çok anlamsızdı. En sonunda dayanılmaz bir noktaya geldi ve bu konuda danışmanlık almaya karar verdim. Ve çalışmamızın sonunda besin intoleransı olabileceği noktasına geldik. Zaten tüm sorunlarımız ek gıda ile başlamıştı. Verdiğim tüm ek gıdaları kesip mamayla devam edince çocukların tüm sorunları bitti ve tekrar kesintisiz uyumaya başladılar. Ardından uzun doktor kontrolleri ve tedavilerle çok yavaş bir ek gıdaya geçiş süreci yaşadık. 2 yaşına kadar çok çok az gıda yiyebildiler.
Hamilelik öncesi ve hamilelik döneminde sayısız kitap okumuş. Neler yapacağımı çok iyi bilen bir anne olmama rağmen gıda intoleransı hiç aklıma gelmemişti. O dönemde her işin bir uzmanı olduğunu bir kez daha anlamış oldum ve bu konuda uzmanlaşmaya karar verdim. Bu zorlu süreci yakından yaşamış bir anne olarak benim durumumda olan annelere yardımcı olmalı ve uykusuz anneleri uykuya kavuşturmalıydım.